ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 11 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΝΑΖΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
11 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, γνωστού για τη δημόσια αντιφασιστική του δράση, από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, έπειτα από την συντονισμένη επίθεση του τάγματος εφόδου Πειραιά εναντίον του ίδιου και της παρέας του στο Κερατσίνι με την γνώση και την ανοχή της αστυνομίας. Βέβαια, η δολοφονία του Φύσσα δεν ήταν ένα απομονωμένο γεγονός, αλλά συνέχεια της βίαιης δράσης της Χρυσής Αυγής απέναντι σε μετανάστριες, ΛΟΑΤΚΙ άτομα, και κοινωνικούς αγωνιστές, λαμβάνοντας κιόλας και την εκλογική τους νομιμοποίηση από μέρους της ελληνικής κοινωνίας (βλ. δολοφονία του Λουκμάν, επίθεση σε Αιγύπτιους ψαράδες, σε καταλήψεις και συνδικαλιστές).
Η 18η Σεπτέμβρη είναι μια ημερομηνία ορόσημο ως ένα από τα πολλά συλλογικά τραύματα της κοινωνίας στην μάχη της εναντίον του φασισμού, καθώς και μια διαρκής εκκρεμότητα για συνέχιση του αντιφασιστικού αγώνα. Ακόμα και αν η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε υστέρα από 5,5 χρονιά, αποτελώντας απ’ την μεριά της μια νίκη του αντιφασιστικού κινήματος, κάθε άλλο παρά θεωρούμε πως τελειώσαμε με τα μορφώματα της ακροδεξιάς και τις ανελεύθερες αντιλήψεις που έφερε στον δημόσιο βίο.
Ιστορικά ο φασισμός αναπτύχθηκε σε περιόδους κρίσης του καπιταλισμού και της αστικής δημοκρατίας. Σε περιόδους πολεμικής έντασης μεταξύ των κρατών και σε περιόδους οικονομικής κρίσης, ο φασισμός και όλα τα συγγενικά του μορφώματα έρχεται ως το μακρύ χέρι του συστήματος για να καταργήσει κάθε κοινωνικοπολιτικό δικαίωμα, και ελευθερία. Ο φασισμός κλιμακώνει όλους τους κοινωνικούς διαχωρισμούς εντός και μεταξύ των εθνών, στοχοποιώντας τις λιγότερο προνομιούχες κοινωνικές ομάδες (μετανάστριες, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, γυναίκες, άτομα με αναπηρία, εργαζόμενους κλπ) και όσες προτάσουν μια εναλλακτική στη κρατικοκαπιταλιστική βαρβαρότητα, καλλιεργώντας ακόμα περισσότερο το μίσος μεταξύ των καταπιεσμένων, προβαλλόμενος πάντα ως δήθεν αντιθεσμική δύναμη, ώστε να εδραιώσει την συνέχιση της κυριαρχίας του κεφαλαίου όταν οι παραδοσιακές μορφές κυριαρχίας δεν επαρκούν. Έτσι, επιχειρείται οι καταπιεσμένοι να στρέψουν την προσοχή τους μακριά από τους πραγματικά ισχυρούς και υπαίτιους των προβλημάτων της κοινωνίας.
Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, η άνοδος της ακροδεξιάς, τόσο στην Ευρώπη και παγκοσμίως (βλ. Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία), όσο και στον ελλαδικό χώρο είναι γεγονός. Σημαντικά γεγονότα αυτής της χρονιάς ήταν η επίθεση δεκάδων νεαρών απέναντι σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στη Πλατεία Αριστοτέλους παράλληλα με την διοργάνωση των πρώτων “family pride” και η απόπειρα καψίματος αντιφασιστών στο Μοναστηράκι μετά από πανευρωπαϊκή φασιστική συγκέντρωση. Επιθέσεις και γεγονότα που είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου της καθημερινής φασιστικής δράσης απέναντι στους κάθε λογής διαφορετικούς.
Βέβαια η φασιστική κίνηση ευδοκιμεί και από τις σημερινές κινήσεις του κράτους με την ακρίβεια, τους αντιπροσφυγικούς νόμους, το άνοιγμα-κλείσιμο των συνόρων ανάλογα με τις ανάγκες για εργατικό δυναμικό, την έλλειψη κάθε είδους κοινωνικής πρόνοιας, την αύξηση της αστυνομοκρατίας, την αυστηροποίηση του Ποινικού κώδικα και την κήρυξη και αναζωπύρωση πολέμων, όπως στην Ουκρανία και Παλαιστίνη. Έτσι, βλέπουμε μια συντελούμενη αυταρχικοποίηση από την πλευρά του κράτους που σταδιακά νομιμοποιεί την λογική των φασιστών, ακόμα και αν δεν υπάρχει ακόμα ταύτιση μεταξύ τους. Εκτός από το κράτος, και άλλοι ιεραρχικοί και καταπιεστικοί θεσμοί όπως η Εκκλησία και τα ΜΜΕ είναι εκεί για να διαχέουν ρητορικές μίσους στρώνοντας έτσι, το έδαφος στον κάθε φασίστα.
Είναι χρέος μας να μην αφήσουμε χιλιοστό δημοσίου χώρου στον φασιστικό οχετό να σπείρει το δηλητήριό του. Απέναντι, λοιπόν, στον κοινωνικό και πολιτικό εκφασισμό, τον κανιβαλισμό που παράγει και συντηρεί το κράτος και το παρακράτος, εμείς στεκόμαστε από την πλευρά των καταπιεσμένων, ενάντια στο σύστημα εξουσίας που διαχωρίζει, εκμεταλλεύεται και καταπιέζει, στην προσπάθειά του να μας αποξενώσει από τη συλλογική μας υπόσταση. Όπως και στη περίπτωση της Χρυσής Αυγής όπου το κίνημα διέκοψε την ανοδική της πορεία, έτσι και τώρα με όπλα μας την συλλογική αντίσταση, τον μαχητικό αντιφασισμό, την καλλιέργεια της κοινωνικής αλληλεγγύης και με πίστη στις δικές μας δυνάμεις χωρίς αυταπάτες για θεσμικές λυτρώσεις, μπορούμε να αντισταθούμε στο τέρας του φασισμού, είτε αυτό προέρχεται από «εξωθεσμικές» φασιστικές γκρούπες είτε εγκολπώνεται ως πολιτική πράξη από το ίδιο το κράτος, μέχρι το χτίσιμο μιας ελεύθερης κοινωνίας χωρίς εξουσία και εκμετάλλευση, όπου κανένας φασισμός δεν μπορεί να αναπτυχθεί.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ, PUSHBACKS ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΟΜΟΦΟΒΙΑ, ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ
ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΦΑΣΙΣΤΑ
ΟΛΟΙ, – ΕΣ, – Α ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
Σε κοινό μπλοκ με την Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
