ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
Η συνεχής υποτίμηση και εξαθλίωση των ζωών μας αποτελεί μία βίαιη επίθεση του κράτους απέναντι στις κοινωνικές ανάγκες που όπως βλέπουμε τα τελευταία χρόνια όλο και εντίνεται. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης επιχειρεί με τακτικές ψευδών λύσεων (επιδόματα, market pass, fuel pass, καλάθι του νοικοκυριού, “ελαφρύνσεις” στα τιμολόγα ρεύματος κλπ.) να μας πετάξει στάχτη στα μάτια. Με το πρόσχημα της διαχείρησης της ακρίβειας αυτές οι τακτικές δεν αποτελούν ουσιαστικές λύσεις, παρά πρόχειρα μπαλώματα σε ένα καράβι που βουλιάζει. Τα μέτρα αυτά άλλωστε το μόνο που στοχεύουν και διασφαλίζουν είναι η συντήριση και διάσωση του κεφαλαίου αφού ο μόνος κερδισμένος από αυτά είναι οι επιχειρήσεις που πριμοδοτούνται από το κράτος για φαινομενική μείωση των τιμών για τον καταναλωτή και σταθερό κέρδος για το κεφάλαιο.
Οι προτεραιότητες του κράτους υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος των ζωών μας είναι έκδηλες σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Στην καθημερινότητα αυτό που βιώνουμε είναι η αδυναμία της κάλυψης των βασικών αναγκών μας από την διατροφή, την υγεία και την στέγαση μέχρι την παιδεία και την προστασία απέναντι στην κλιματική κρίση και τις φυσικές καταστροφές. Πλέον ο μέσος κάτοικος της χώρας έρχεται αντιμέτωπος με την φτωχοποίηση ενώ η κυβέρνηση παρουσιάζει μια εικόνα υγειούς οικονομικής ανάκαμψης -Ελλάδα 2.0. Τον τελευταίο χρόνο είδαμε την παιδεία να μετατρέπεται σε εμπόρευμα και θεσμικά πλέον με την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τις δομές υγείας να απαξιώνονται με τις συνεχείς μετακινήσεις σε συνδυασμό με τα εξαντλητικά ωράρια του ελάχιστου προσωπικού, την θέσπιση των απογευματινών χειρουργείων και το νέο νομοσχέδιο για την ψυχική υγεία. Η ιδιωτικοποίηση έρχεται για άλλη μια φορά ως απάντηση στα κρατικά ελλείμματα με μια πλήρη απαξίωση της κοινωνικής βάσης. Την στιγμή που η βασική ανάγκη της στέγασης αποτελεί πλέον πολυτέλεια, οι εκπαιδευτικοί κοιμούνται στα αμάξια τους αδυνατώντας να καλύψουν με τον μισθό τους τα υπέρογκα ενοίκια στα νησιά. Από τη μια η χώρα μετατρέπεται σε ένα τεράστιο τουριστικό θέρετρο όπου αποτρέπονται οι μετακινήσεις του ντόπιου πληθυσμού για να μην εμποδίζουν την έλευση των τουριστών και από την άλλη ο ντόπιος εργαζόμενος βρίσκεται αποκλεισμένος στον εργασιακό μεσαίωνα της εξαήμερης εργασίας παλεύοντας για την επιβίωση.
Η αντικοινωνική πολιτική του κράτους πέρα από την απαξίωση των κοινωνικών αναγκών εκφράζεται και στην μιλιταριστική, ιμπεριαλιστική ατζέντα της κυβέρνησης και την επιλογή της να στηρίξει το κράτος του Ισραήλ στην συνεχιζόμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Γεγονός που δυστυχώς δεν αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη σε ένα αστυνομοκρατούμενο καθεστώς με επιθετική αντιμεταναστευτική πολιτική όπου η επένδυση στην ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής προτεραιοποιείται έναντι άλλων υπηρεσιών όπως η δασοπροστασία και δασοπυρόσβεση με εικόνες εξαθλιωμένων πυροσβεστών και χιλιάδες καμμένων στρεμάτων να κατακλύζουν για άλλη μια φορά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Απέναντι σε αυτό το χρεωκοπημένο μοντέλο αλληλένδετων συστημάτων καταπίεσης που παρουσιάζει τον εαυτό του ως την μόνη δυνατή πραγματικότητα, οφείλουμε να σταθούμε όλα μαζί συλλογικά και αλληλέγγυα και να διεκδικήσουμε μια ζωή ελεύθερη, μία ζωή που δεν χωράει καταπιεστές και καταπιεζόμενους, μία ζωή με αξιοπρέπεια. Επιλέγουμε την συλλογικοποίηση και την αυτοοργάνωση, χτίζουμε δομές αντίστασης και διεκδίκησης μέσα από αμεσοδημοκρατικές και οριζόντιες διαδικασίες στις συνελεύεις μας, στις γειτονιές μας, στον δρόμο.
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΙ – ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
Στηρίζουμε τις κινητοποιήσες το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου στις 18:00 στην Καμάρα, ενόψει της επίσκεψης του Πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
